i nie bylo juz nikogo

Taka myśl mnie naszla. Ale już jej nie pamiętam.

Trochę się zastanawiam. Czy to ma tak wyglądać. Ze przychodzę. Gadam o sobie. Wychodzę. On mówi 10 wyrazów.

Dziś znowu był krzyk. Darł się mlody . Darł się się on. 

Kiedy stwierdziłam że nie mogę już słuchać. Wkroczyłam.  Weszłam do łazienki i powiedziałam że już mu podziękujemy. Ze się znajmę mlodym. On , on nie odpuszczał. Więc już mówię do niego że jak to m funkcjonować jeśli nawet moje proszę nie działa. Jeśli tego nie przyjmuje. Mówię że ten związek nie ma sensu jeśli i tak nic co mówię go nie interesuje.  Jeśli nie działa. Oczywiście zarzucał mi że tez nie odpuszczam. Miał rację. 

Pierwszy raz w życiu pomyślałam, że może on właśnie chce tego rozstania. Tylko nie chce tego zainicjować pierwszy. Może się boi. Bo dlaczego by miał tego nie robić. A teraz sobie mysle że to jakaś bzdura. 

 Że wygodnie jest żyć we dwoje. 

Kiedy znalazłam mieszkanie. Na które byliby mnie stać. Ucieszyłam się. W głowie widziałam huz siebie tam.  Wracającą z pracy siedzącą samotnie. Ale nie przeszkadzało mi to.

Potem się zastanaowilam na tą miłością. Czemu nie mówiłam że go kocham. Męczyło mnie to.  

I tak pomyślałam nad tymi chwilami w domu Kiedy przy codziennych czynnościach patrze na niego i widzę go jak się uśmiecha,  gesty słowa które wypowiada i które sprawiły że się w nim zakochiwałam przez te lata.  A potem wywraca cały świat i znów słyszę krzyk, pretensje, to głosu rozkazujący zakazujący z pretensjami. I słyszę w głowie jedynie "nie musisz tego znosić. Masz wybor" nie musisz tak żyć.i to napawa mnie nadzieja. Ze mam jeszcze szanse

Tak mnie naszło..

Gdy zaczęłam przeglądać domy. Nie

 Gdy zobaczyłam zdjęcie dziewczyny chyba młodszej ode mnie pochylającej się wraz z mężem nad kolyska  w narożnej oszklonej  ścianie. I opisem że to trzeba przeżyć nie da się tego opisać. Wydawało mi się jakby chciala powiedzieć "mam wszystko". 

A co ja mam. Mam żal. Ze o wszystko muszę walczyć. 

Że nie mam w sobie takiego pragnienia by mieć dziecko.porownywalnego do tego jak psa. To uczucie jakim daze mojego psa. Dla niego bez problemu wstaje w nocy, wychodzę po niego pol podwórka Gdy szczęka po północy, by nic mu się nie stało.  By nikt mi go nie otrul. Dla niego byłabym w stanie oddać swoje życie. Wszystko co mam. 

Ludzie takie uczucia mają do swoich dzieci. Ja nawet  męża nie darze takim uczuciem. 

Ale pomyślałam sobie ze tez bym tak chciała. Pomyślałam że zasługuje na takie szczęście. 

Potem Gdy rozmawiałam z mamą  temat zszedł na dzieci. I mówię do mamy że to cud że gatunek ludzki przetrwał.  Ze jest mega ciężko. I mama odpowiedziała mi że to jest inaczej jak nosisz pod sercem dzieciątko wyczekane od ukochanego mężczyzny. 

 I tak mi się smutno zrobiło. Bo kiedy patrze na męża nie widzę już ukochanego mężczyzny. Widzę człowieka który zostawił by mnie samą w ciąży beż wsparcia, bez jakiejś troski o swoją kobietę. I widzę jaki teraz jest dla młodego. 

 Chciałabym dać sobie szansę. Na szczęście. Ale wstydzę się i boję odejść. A z drugiej strony nie chce tego ciągnąć. A potem kiedy jesteśmy razem i gadamy jest ok. Ale i tak widzę że on wszystko sam . Nic razem.. 

Zdobilo mi się głupio.  Kiedy powiedział że nie wspomniałam o tym ze chxe z nim być bo go kocham, zależy mi na nim. 

Nie wspomniałam, mówiłam głównie p tej stronie materialnej. 

Zaczęłam się zastanawiać dlaczego.  Dlaczego nie wspomniałam o tym i czy lub jak bardzo jeszcze go kocham. 

Więc. Nie wspomniałam bo moja miłość nie kest już taka silna jak kiedyś, kiedy siebie okłamywałam. Nie wspomniałam bo ostatnio ciągle mam dość życia z nim, atmosfery w domu, krzyku,  prostowania młodego. Nie wspomniałam bo już nie chce mi się starać kiedy nie widzę żeby jemu zależało. Samotne wieczory, rozmowy o tym co konieczne lub samochodach i pracy. Ciężko jest cały czas żyć dla kogoś. Jeśli ktoś nie żyje dla Ciebie, a zwiazek polega na zaspokajaniu jego potrzeb i wymienianiu się usługami. Nawet jeśli Ty tego chcesz i wychodzi to od Ciebie. Ale nie jako coś wyproszonego tylko coś co chce się dać drugiej osobie. 

I jeszcze czy i jak bardzo go kocham. 

Kocham, Ciężko mi sobie wyobrazić życie bez niego. Ale zaczynam to robić. Bo nie chce żyć bez uczucia że jestem dla kogoś ważna żeby mu gotować I sprzątać a jako partner w życiu.  Nie chce żyć w nerwach prosząc się o przytulenie sex czy całusa. To powinno być naturalne. Wsparcie powinno być naturalne. Chce kogoś kto będzie mnie wspierał nie ograniczał